به گزارش گروه رسانه ای ایران – گرا؛ نه اینکه خیال کنید خبرنگاران، عکاسان، فیلمبرداران فقط در کشور ما شرایط خوبی ندارند – خیر، بلکه در بسیاری از کشورهای و شاید همه کشورهای پیشرفته گاه شرایط کار در این عرصه برای بسیاری از خبرنگاران اهل فن و اندیشه و متعهد به مراتب دشوارتر و ارزش گذاری به این حرفه فوق العاده، کمتر از دیگر مشاغل است.
شغل خبرنگاری، شغلی سخت و زیان آور است، چرا که خبرنگار باید در گرما و سرمای شدید، در محیط های ناامن و خطرناک، در جنگ و درگیری ها، با انتشار هر مطلب افشاگرانه، معرفی کلاهبرداران و اختلاس گران و حتی انتشار مطالب منفی به خصوص ازسوی قلدران سنتی و مدرن امروز جامعه مورد تهدید، شکایت های پیاپی به حق یا نا حق بعضی مسئولان و در سراسر جهان، گاه در معرض ترور هستند، اما این حرفه مهم را برگزیده و در این راه با عشق و تعهدی مثال زدنی تلاش می کنند.
این که این قشر محترم باید هر سال یک بار به بهانه ای شاخص مورد تقدیر و تجلیل قرار گیرند، هم به جای و هم خیلی در خور تحسین و تمجید است. اما…..
این که مدیران دولتی و غیر دولتی و به خصوص بخش های اقتصادی و تجاری در این روزها “روز و هفته و گاهی ماه خبرنگار”، خبرنگاران را دعوت و در برنامه های دو و سه ساعت با سخنرانی ها و بیان کارنامه ی یک ساله گاه تکراری و در نهایت با اهدای کارت های هدیه ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومانی این عزیزان را وامدار خود می کنند، به هیچ وجه اقدام شایسته و موثری نیست و باید در این باره تغییرات و تجدید نظری بشود.
روز گذشته در یک مراسم تجلیل یک خانم نوزاد در بغل و خانم دیگری حامله و دیگری بسیار سالخورده این حرفه ای به دلیل نیاز مالی از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر در چهار برنامه مشابه تجلیل حتی در فواصل دور جغرافیایی شرکت کردند، برای آنکه به آن کارت هدیه ۳۰۰ یا ۴۰۰ هزار تومانی برسند و این صحنه ها برای ما اهل رسانه پذیرفتنی نیست و بینی و بین الله به شخصیت حرفه ای والای اطلاع رسانی توهین می شود.
آقای دولت، وزیر، وکیل، مدیر کل و رئیس سازمان تدبیری اندیشیده شود که در مدت مثلا ۱۰ روز به عنوان گرامیداشت خبرنگاران در محیط رسانه حضور یافته و از اصحاب رسانه با شایستگی تقدیر کنید و یا آنکه این طرح به صورت تجمیع و در شان و با احترام و بدون آنکه نیروی رسانه ای در هر سطحی که باشد احساس سرخوردگی نشود.
خبرنگاری که حقوق ثابت ندارد، توسط مدیرمسئول بیمه نمی شود، آینده شغلی اش مشخص نیست و.. شما بفرمایید باید چه کنید، حالا بگذریم عده ای از افراد حاضر در این صحنه تاثیر گذار راه را اشتباهی آمده اند و برخی هم قصد سودجویی دارند که سخن ما با این دسته از افراد نیست.
این مهم شایسته است از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه های مطبوعات دنبال شود و ایده ها و طرح هایی ارایه دهند که خبرنگاران به گونه ای محترمانه تقدیر و وامدار نشده و برای بیان حقایق از یک دستگاه دولتی و سازمان دچار تردید نشوند و قلم و اندیشه فقط به سوی تعریف و تمجید مدیران به حرکت در نیاید.
البته برخی از سازمان ها و ادارات تا حدی شرایط را به گونه ای فراهم می کنند که شان خبرنگاران تنزل پیدا نکند – اما به عقیده نویسنده اختصاص یک کارت هدیه با ارقام اندک به خصوص در استان ها و شهرستان ها جبران یک روز کار در تمام سال یک خبرنگار را نخواهد کرد.
در این چارچوب برخی روابط عمومی ها در سراسر کشور و به خصوص در تهران با دعوت از خبرنگارانی که روابط دوستانه، فامیلی و حزبی و دارند، این سطح را متاسفانه بسیار تنزل می دهند و هر سال دراین ایام موجبات اعتراض های جمع زیادی از خبرنگاران می شوند.
در مورد صدا و سیما اغلب این گونه نیست، چرا که مدیران به خاطر صدا و تصویر با رغبت به این رسانه رفته و با اهدای کارت های بانکی و شاخه های گل از خبرنگاران تجلیل می کنند – اگر چه در همین حد نیز خبرنگاران این رسانه را وامدار خود می کنند.
تعدادی از دوستان رسانه ای اعتقاد دارند، بهتر است این نوع تقدیر و تجلیل به کلی در کشور جمع شود و اجازه داده شود خبرنگاران با وجود شرایط بد حقوق و دریافتی ها ماهانه، بیمه، اقتصاد خانواده و … مستقل، آزاد و بدون وابستگی و یا رودروایسی رسالت شان را به درستی انجام دهند.
عده ای از این عزیزان هم معتقندند، در مراسم تجلیل در همه استان ها و شهرستان ها افرادی در نشست هایی حضور پیدا می کنند که حتی خبرنگار نما هم نیستند و کسی آنها را نمی شناسد و معلوم نیست از کجا آمده اند و چرا روابط عمومی به آنها اجازه ورود به نشست را می کند.
عزیزانی در رسانه ها همین امروز شنبه بیستم مرداد ماه در محوطه یکی از اداره های دولتی اظهار می کردند: برخی روابط عمومی ها در تهران دوستان و نزدیکان را وارد این فضاها می کنند – بعضی از خبرنگاران به صورت تیمی و باندی با اطلاع رسانی به هم بدون دعوت نامه بصورت تیمی و گروهی وارد نشست های تجلیل می شوند و به هیچ وجه هم خجالت نمی کشند و اگر روابط عمومی اجازه ورود ندهد، با جوسازی و سروصدا به مقصود خود می رسند.
به گفته این دوستان، رانت و پارتی بازی و زیر میزی کار کردن برخی از عوامل رسانه ای در تهران، گیلان، مازندران و دیگر استان ها در طول سال و به خصوص در این ایام مقدس به سراغ مدیرانی می روند که نقطه ضعفی دارند و با سوء استفاده از این ضعف – مبالغ غیر متعارفی را به نا حق دریافت می دارند. در این باره هم نقش ارشاد اسلامی و دستگاه های نظارتی بسیار پر اهمیت است.
در این میان کارکرد، مناطق آزاد اقتصادی و تجاری، شبکه های بانکی، شرکت های بزرگ مایوس کننده تر از سایر ارگان ها و سازمان ها است، زیرا از یک سو در طول سال اطلاع رسانی چندانی ندارند” بیان دستاوردها و جهاد تبیین نمی کنند” و راحت زندگی شان را دارند و در روز خبرنگار برای آن که نمایی و نمادی از تلاش را به افکار عمومی منتقل کنند با اهدای کارت های هدیه یک و گاه دو میلیون تومانی به بیست تا سی نفر از خبرنگاران و خبرنگار نماها مورد نظرشان به کلی فضای رسانه ای را مخدوش ، ملتهب و بی اعتبار می کنند.
پیشنهاد: بسیار به جا و شایسته خواهد بود، اداره های کل ارشاد و در کلان قضیه وزارت ارشاد – خانه های مطبوعات سراسر کشور این مسئولیت را با برنامه و تدبیر بپذیرند و با نظارت کامل، هر سال پیش از روز خبرنگار یعنی ابتدای مرداد ماه از مدیران بخواهند هدایای خود را به حساب خاصی “تعیین شده از سوی ارشاد در استان ها یا خانه های مطبوعات “خانه خبرنگاران” واریز و با رصد میزان فعالیت و تلاش رسانه ها به تناسب کارکرد و تلاش ها هدایا را در اختیار خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران شریف و حرفه ای قرار دهند.
براساس گزارش های دریافتی، نظر به اینکه بعضی از مدیران مسئول رسانه ها متاسفانه هدیه خبرنگاران را تماما یا بخشی را به خودشان اختصاص می دهند، بهتر است که این مبالغ در اختیار هیچ مدیر مسئولی قرار نگیرد و مستقیم یا نظارت و دقت به تلاشگران عرصه رسانه اهداء شود.
یا آنکه هر طرح و ایده ی دیگری که بتواند اصحاب رسانه “خبرنگار، عکاس، فیلمبردار” را با شایستگی در روز خبرنگار تجلیل کند، همان طرح و ایده پیشنهاد و اجرا شود./
