جاناتان تیرونه: کنترل روسیه بر دریای آزوف که ادامه دریای سیاه است و میان شبه جزیره کریمه و شهر ماریپول قرار گرفته – که هر دو اکنون در کنترل روسیه هستند- مسیر های تازه ی درون سرزمینی را برای داد و ستد با ایران فراهم کرده است. روسیه می تواند کالا ها را از مسیر رودخانه ولگا دریای خو رودخانه دان در جنوب روسیه، به دریای خزر برساند.
بنابراین، این مسیر فراتر از کاربری سنتی یعنی انتقال غلات و انرژی روسیه به سمت جنوب، ناگهان به مسیری برای انتقال کالا های ایران به شمال هم تبدیل می شود چرا که ایران هم در پی فرار از تحریم هاست و به دنبال انتقال توربین ها و تولیدات پلاستیکی به روسیه است بی آنکه امکان ردیابی آن در آب های بین المللی وجود داشته باشد.
گلنار متولی: ایران و روسیه، دیرزمانی است که ایده ایجاد این مسیر را داشته اند. ایران پیوسته پیگیر این ایده بوده تا برای فرار از تحریم ها، میانبرهایی را پیدا کند. ایران به دنبال متصل کردن بنادر دریای خزر ،که از روسیه دسترسی خوبی به آنها وجود دارد، با خلیج فارس بوده است که اهمیت بسیار بزرگی برای اقتصاد ایران دارد.
گزارش رادیویی: رهبر روسیه می خواهد محاصره اقتصادی غرب را با کمک شرکایی تازه دور بزند و مسیری را از سن پترزبورگ، مسکو، آذربایجان، ایران تا بندر بمبئی هندوستان فعال کند.
روسیه امیدوار است که این مسیر تازه، می تواند بخشی از تجارت از دست رفته اش با غرب را جبران کند.
گلنار متولی: این ایده وجود دارد که کریدوری زمینی از بنادر ایران در دریای خزر با استفاده از خطوط آهن داخلی ایران به بنادر این کشور در جنوب که ترمینال های تجاری بزرگی دارند، همچون بندرعباس، متصل شود. این بندر در یک طرح پایلوت آزمایشی برای این کریدور مورد استفاده قرار گرفته است تا کالاهایی به روسیه ارسال شود. بندری که همین اواخر به دنبال استفاده از آن در این کریدور هستند، بندر چابهار است که بسیار به پاکستان نزدیکتر است و در شرق هرمز قرار گرفته است و برخلاف بندرعباس نیازی به عبور از تنگه هرمز ندارد، پس ریسک سیاسی مداخله توسط آمریکا و دیگران را هم دور می زند./
